Konya Karaman Bölgesini mekânsal olarak diğer Düzey 2 Bölgelerinden ayıran en belirgin ve en temel kısıt, sahip olduğu geniş yüzölçümü nedeniyle kırsal ve kentsel alanlar arasındaki fiziki erişim imkânlarının sınırlı kalması ve buna bağlı olarak da mal, hizmet ve insan akımlarında kaliteli ve verimli bir hizmetin sunulamamasıdır. Bölgenin özellikle Konya Metropoliten alanı etrafındaki tek merkezli büyüme eğilimi, beşeri ve ekonomik sermayenin merkezde yoğunlaşmasına neden olmakta bu ise bölge içi gelişmişlik farklarının derinleşmesine neden olabilmektedir. Dolayısıyla büyüklüğü AB’deki birçok ülke yüzölçümünden büyük ancak tek merkezli büyüme eğilimi gösteren Konya ve Karaman’da il merkezlerine görece daha uzak olan ilçeler talep ettikleri mal ve hizmetleri bölge dışındaki ilçelerden sağlayabilmekte ve bölge dışındaki ilçelerle fonksiyonel ilişkiler kurabilmektedir. Bu nedenle de diğer komşu bölgeler ile işbirliklerinin geliştirilmesi oldukça önem arz etmektedir. Avrupa Birliği uyum politikasında bölgesel ekonomilerin karşılaştırmalı rekabet avantajlarının artırılması ve bölgeler arası gelişmişlik farklılıklarının azaltılması için kentsel ve kırsal yani bir mekânsal boyut içeren ihtiyaçlara özel önem vermektedir. AMGP (ESDP)’nde mekânsal gelişme için temel politika ve stratejilerin ortaya konulmasının nedeni olarak birlik politikalarının tek tek bölgeleri etkileme farklılıkları, gelişim eşitsizlikleri ve artan bölgesel dengesizlikler gösterilmektedir. Geliştirilen politika, amaç, stratejileri ve mekânsal olarak farklılaştırılmış önlemler ile AB bölgesinde daha dengeli ve sürdürülebilir bir mekânsal gelişim amaçlanmaktadır. 10. Kalkınma Planında bölgesel gelişme politikalarıyla, bir taraftan bölgesel gelişmişlik farkları azaltılarak refahın ülke sathına daha dengeli yayılması sağlanacağı, diğer taraftan tüm bölgelerin potansiyeli değerlendirilip rekabet güçleri artırılarak ulusal büyümeye ve kalkınmaya katkıları azami seviyeye çıkarılacağı belirtildiği gibi Bölgesel Gelişme Ulusal Stratejisi’nde de Çok merkezli mekânsal gelişim politikası üzerinde önemle durulmaktadır. Bölgedeki ilçeler kendi içlerinde gerek sosyo–ekonomik yapı gerekse coğrafi özellikler bakımından oldukça farklılaşmakta ve buna bağlı olarak da ilçelerin güçlü ve zayıf yanları değişebilmektedir. Örneğin yaklaşık 100.000 nüfuslu Ereğli ilçesi oldukça kentsel bir yapı sergilerken 800 nüfusa sahip olan ve daha kırsal bir görünüm çizen Ahırlı İlçesinin gelişmişlik düzeyleri birbirleri ile aynı değildir.
Sonuç olarak sahip olduğu geniş yüzölçümü dikkate alındığında Konya Karaman Bölgesinde daha dengeli ve çok merkezli bir mekânsal gelişme perspektifinin sağlanması gerek kırsalda tarıma alternatif gelir kaynakları yaratılarak bölge içi gelişmişlik farklarının azaltılmasında gerekse küresel rekabet politikası açısından önemlidir.
Bu gerekçeye dayanarak Bölge Planının ana senaryosunu hayata geçirebilmek adına bölgenin mevcut mekânsal gelişme eğilimlerine alternatif olarak kurgulanan ve bölge içindeki yerleşim yerlerine farklı müdahale biçimlerini içeren çok merkezli ve dengeli bir mekânsal örgütlenme modeli geliştirilmiştir. Bu mekânsal politika gerek yakınsama politikası gerekse küresel rekabet politikasının mekândaki yansıması olacaktır.
